လူဦးေရလြန္စြာမွနည္းပါးလွေသာႏိုင္ငံ တစ္ခုတြင္…..
ႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရမွ ဥပေဒသစ္တရပ္ကို ထုတ္ျပန္ေၾကျငာလိုက္ရာဝယ္…
လက္ထပ္ထားျပီး ငါးႏွစ္အတြင္းမွာ အၾကင္လင္မယားတိုင္း ရင္ေသြးတေယာက္
ရရွိထားျပီး ျဖစ္ရပါမယ္ တဲ့။ ဒီတာဝန္ကို မေက်ပြန္ခဲ့ရင္ သက္ဆိုင္ရာမွ
ၾကီးၾကပ္၍ ေယာက္်ားတေယာက္ကို ေစလႊတ္ကာ ထိုအိမ္ေထာင္ရွင္မအား
မိခင္တေယာက္ ျဖစ္လာေစေရးအတြက္ လိုအပ္သည္မ်ားကို တာဝန္ယူ
ေဆာင္ရြက္ေပးမွာ ျဖစ္ပါသတဲ့။
ငါးႏွစ္ေျမာက္ မဂၤလာႏွစ္ပတ္လည္ က်င္းပျပီး ေနာက္တေန႕မွာေတာ့ အခုထိ
ကေလးမရေသးတဲ့ အၾကင္စံုတြဲဟာ ဒီကိစၥကို စဥ္းစားရေတာ့တာေပါ့…
ေယာက္်ားလုပ္သူက…
"မိန္းမေရ… ကိုယ္ကေတာ့အလုပ္ သြားရေတာ့မယ္ကြာ။ ဒီကေန႕ သက္ဆိုင္ရာ
ရံုးခ်ဳပ္က လႊတ္တဲ့လူ လာလိမ့္မယ္ ထင္တယ္။ ဘယ္တတ္ႏိုင္မွာလဲ အခ်စ္ရာ။
ကိုယ္ကမွ အျဖစ္မရွိခဲ႕တာကိုး။ မင္းသာျဖစ္လာသမွ်ကို သတၱိရွိရွိနဲ႕
ရင္ဆိုင္ေပေတာ့ေနာ္။ ကိုယ္သြားေတာ့မယ္ကြာ… "
အဲဒီလိုေျပာျပီး ေခါင္းကိုငိုက္စိုက္ဆြဲ… မ်က္လႊာကို ေအာက္ကိုခ်ျပီး
စိတ္ဓာတ္က်စြာနဲ႕ပဲ အိမ္ကေန ထြက္သြားေတာ့တယ္။ သူ႕အမ်ိဳးသမီးကေတာ့
အိမ္မႈကိစၥတာဝန္ေတြကို ဆက္လုပ္ေနတာေပါ့။
ခဏေနေတာ့ အိမ္ေရွ႕ကေန ေခါင္းေလာင္းသံ ၾကားလိုက္ရတယ္။ တကယ္ေတာ႔
တံခါးဝမွာ ေစာင့္ေနတဲ့သူကသက္ဆိုင္ရာက လႊတ္လိုက္တဲ့ လူမဟုတ္ပါဘူး။
ေမြးကင္းစအရြယ္ ကေလးေလးတေယာက္ကို ဓာတ္ပံုရိုက္ေပးဖို႕ လာရင္း
အိမ္နံပါတ္မွားျပီး ေရာက္လာတဲ့ ကင္မရာမင္း( ဓါတ္ပံုဆရာ)တေယာက္ပါ။
အမ်ိဳးသမီးက တခါးဖြင့္လိုက္ခ်ိန္မွာပဲ ဓာတ္ပံုဆရာက စေျပာပါတယ္…
"မဂၤလာရွိေသာ နံနက္ခင္းပါခင္ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ လာရင္းကိစၥကေတာ့… "
"သိ.. သိ.. သိပါတယ္ရွင့္… ဦး.. အဲ ကိုဘယ္သူ… "
"က်ေနာ့္နာမည္ ေဝယံ လို႕ ေခၚပါတယ္ ခင္ဗ်ာ… ကြ်န္ေတာ္ အထူးျပဳထားတဲ့
အလုပ္အကိုင္က… "
"သိ.. သိျပီးသားပါရွင္… ခဏထိုင္ပါဦး "
"ခင္ဗ်ား အမ်ိဳးသားလဲ သေဘာတူမယ္ ထင္ပါတယ္ဗ်ာ… "
"ဟုတ္တယ္ရွင့္.. ဒီမနက္ပဲ က်မတို႕ ဒီအေၾကာင္း ေျပာျဖစ္ၾကတာပါ… ဒီကိစၥကို
ဒီအိမ္ထဲမွာပဲ ရွင္းဖို႕ မွာသြားပါတယ္။ "
"ဟုတ္ကဲ့ခင္ဗ်ာ… အဆင္သင့္ျဖစ္ရင္ အခုပဲ စလိုက္ၾကရေအာင္ေလ။ "
"ဟို… ဟိုေလ… က်မက ဒါမ်ိဳးေတြ အေတြ႕အၾကံဳမရွိဖူးေတာ့ ဟိုဒင္း… ဘယ္ကဘယ္လိုစရမယ္
မသိဘူးေနာ္…"
"ဒီကိစၥအတြက္ေတာ့ က်ေနာ့္ကို အားကိုးစမ္းဘာဗ်ာ…။ အင္း… က်ေနာ့္အထင္ေတာ့
ဒီဆိုဖာေပၚမွာရယ္… ေဟာဟိုက စာၾကည့္စားပြဲေဘးမွာရယ္… ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ..
အကႌ်ဗလာနဲ႕။ ဒီေကာ္ေဇာေပၚမွာ ဆိုရင္ေတာ့ ေဘာင္းဘီတို ဒါမွမဟုတ္ အေပၚက
အဝတ္တထည္ေတာ့ ဝတ္ထားမွ ေကာင္းမယ္ဗ်။ "
"ဘုရား..ဘုရား… အဲေလာက္ၾကီးေတာင္လား… "
"ဟုတ္တယ္ေလဗ်ာ။ တေခါက္ထဲနဲ႕ေတာ့ ဘာပံုထြက္လာမလဲမွ မသိႏိုင္တာ။ ပံုစံ
ေျခာက္မ်ိဳးေလာက္ဆိုေတာ့ စိတ္ခ်ရတာေပါ့ အမၾကီးရာ။ "
"က်မေတာင္းပန္ပါတယ္ရွင္… အခုၾကားရသမွ်ကေတာ့ ဘယ္လိုမွ မအပ္စပ္လို႕ပါ။ "
"ဒီလိုေပါ့ဗ်ာ… ဘာကိုမွ ခ်ဳပ္တီးမထားဘဲ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ လႊတ္ေပးလိုက္တဲ့
အခါက်ေတာ့ ေအာင္ျမင္မႈက ပိုျပီး ၾကီးမားတတ္တယ္ မဟုတ္လား… "
"အရင္ဦးဆံုး က်ေနာ္ ဖန္တီးခဲ့တဲ့ ပံုေတြကို ျပခ်င္ပါတယ္ဗ်ာ။ "
"ရွင္ဖန္တီးခဲ့တာ… အင္း… ျပေလ… ရွင့္မွာ အခ်ိန္ရွိတယ္ မဟုတ္လား။ "
"ဟာ… အေလာသံုးဆယ္ မလိုပါဘူးဗ်ာ။ ဒီအလုပ္မ်ိဳး လုပ္တယ္ဆိုတာ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္
ျပီးျပီးေရာ ဘယ္ရပါ့မလဲ… "
(ေျပာရင္း ဆိုရင္း ဓာတ္ပံု အယ္လ္ဘမ္ကို ဖြင့္ျပျပီး)
"ဒီပံုကို ၾကည့္ၾကည့္ပါဗ်ာ။ ခ်စ္ဖို႕ မေကာင္းဘူးလား။ ဒီအတြက္ က်ေနာ္
ေလးနာရီတိတိ အခ်ိန္ေပးခဲ့ရတယ္။ ထြက္လာတဲ့ ရလဒ္က လွမွလွပဲေလ။ "
"ဟင္းးးးးး (သက္ျပင္းေတြခ်လိုက္ တံေတြးျမိဳလိုက္ လုပ္ေနရင္း) ဟုတ္တယ္ေနာ္
ကေလးေလးက ခ်စ္စရာေလး… ဒါေပမယ့္ ေလးနာရီၾကီးကေတာ့ မမ်ားဘူးလား ရွင္… "
"ဒါေပါ့.. ဒါေပါ့… နားနားျပီး ဆက္လုပ္ရတာေပါ့… ၾကည့္စမ္းပါဦးဗ်ာ.. ဒီေအာက္က
ပံုကိုၾကည့္စမ္းပါ… အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္က ဘစ္စ္ကား ေခါင္မိုးေပၚမွာ…ဗ်။ "
"ကားေခါင္မိုးေပၚမွာ… အေမေလး… မၾကားဖူးတာေတြ ၾကားေနရတယ္… ထူးဆန္းပါေပ့ရွင္။ "
"ဒီလိုဗ်… အမ်ိဳးသမီးတေယာက္… သူကလဲ က်ေနာ့္ အလုပ္အကိုင္ကို သိတယ္..
ယံုၾကည္တယ္.. အားကိုးတယ္ေပါ့ဗ်ာ… သူက သူ႕အမ်ိဳးသားကို အထူးအဆန္း
ျပခ်င္လို႕ဆိုျပီး က်ေနာ့္ကို အလုပ္လာအပ္တာေပါ့… အေတြ႕အၾကံဳရွိေနေတာ့လဲ
မခက္ပါဘူးေလ။ အဲဒီအေခါက္က အလုပ္သေဘာအရ ဆိုေပမယ့္ က်ေနာ္က
တကယ့္ကို ေစတနာနဲ႕ စိတ္ႏွစ္ျပီး ၾကိဳးစားေပးခဲ့တာဗ်။ "
"ေဟာ.. ေဟာဟိုပံုကိုၾကည့္ အဲဒါက ပန္းျခံထဲမွာ… "
"ပန္းျခံထဲမွာဆိုတာက… လူေတြနဲ႕ေလ။ လူေရွ႕သူေရွ႕လဲ အလုပ္ျဖစ္တယ္..
ဟုတ္လား.....။ သူမ်ားေတြက ဝိုင္းၾကည့္ေနမွာေပါ့။ "
"လူေတြၾကည့္တာ မၾကည့္တာ ဂရုမစိုက္ပါဘူးဗ်ာ… ကုန္ကုန္ေျပာမယ္… က်ေနာ္က
လူတမ်ိဳးဗ်။ လူေတြ ဝိုင္းအံုၾကည့္ေလ က်ေနာ့္ရဲ႕ အရည္အေသြးေတြက
ေတာက္ေျပာင္ေလပဲ…။ အဲဒီတေခါက္ကေတာ့… ဘယ္လိုေျပာမလဲ… အေမလုပ္သူက
ဗီဒီယိုမင္းသမီးဗ်… သူက အဲဒီနည္းနဲ႕ နာမည္ၾကီးခ်င္တာေလ။
အဲဒီေနာက္ေတာ့ တကယ္လဲ ဟိုးေလးတေက်ာ္ ျဖစ္သြားတာပါပဲဗ်ာ။ "
"ဗုေဒၶာ… ဘုရား.. ဘုရား… "
"ဟုတ္တယ္ဗ်… ေန႕လည္ ႏွစ္နာရီမွာ စလိုက္တာ ညေန ငါးနာရီမွ ျပီးတယ္။
အဲဒီတုန္းကေလာက္ တေခါက္မွ မပင္ပန္းဖူးဘူးဗ်ာ.. တကယ္ပါပဲ။ အဲဒီအခ်ိန္က
တုန္ေနေအာင္ ခ်မ္းေနတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့။ လာၾကည့္ၾကတဲ့ လူေတြကလဲ ျပံဳလို႕ ခဲလို႕…
အထပ္ထပ္ စုအံုေနတာတင္ အဝိုင္းၾကီး ငါးထပ္ေလာက္ရွိတယ္။
လူက တအားမ်ားေလေတာ့ အလုပ္လုပ္ရတာလဲ သိပ္ ခရီးမတြင္ဘူးေလ။ "
"ရွင္တို႕က လူအုပ္ၾကီးေရွ႕မွာ... အိုးေရးးးး အိုးးေရးးး "
"ဘယ္ေနရာၾကည့္ၾကည့္ လူအုပ္ၾကီးပဲ ေတြ႕ရတယ္။ ပရိတ္သတ္ကလဲ ပြဲက်ျပီး
လက္ခုပ္ေတြဘာေတြ ဝိုင္းတီးေပးၾကတာဗ်။
အဲဒီမွာ အေမလုပ္သူက စိတ္ေတြတိုလာတာပါပဲ… က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ကပဲ
ပြဲမပ်က္ေအာင္ ထိမ္းသိမ္းေပးခဲ့ရတာေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ ရဲေတြေရာက္လာျပီး
က်ေနာ့္ကို လူကူရွင္းေပးတယ္… အမွန္က က်ေနာ္က ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ကြက္
သံုးကြက္ေလာက္ ဆြဲခ်င္ေသးတာဗ်။
ဒါေပမယ့္ ခ်မ္းကလဲ ခ်မ္းေနၾကျပီဆိုေတာ့… (အယ္လ္ဘမ္ကို ျပန္ပိတ္၍ )
ကဲ… အခုပဲ စၾကမလား… က်ေနာ္ ေထာက္တံထုတ္လိုက္မယ္ေလ… "
"ေျပာေျပာဆိုဆို သူ႕ရဲ႕ ကင္မရာေထာက္တဲ့ ေထာက္(Tripod)ကို
အိတ္ထဲကထုတ္ဖို႕ ဇစ္ဆြဲသံလဲ ၾကားလိုက္ေရာ… "
အဲဒီအမ်ိဳးသမီးလဲ ေနရာမွာတင္ ေမ့လဲက်သြားပါေလေရာဗ်ာ…
...........................
